ช่วงขนมไทย อยากเล่าเรื่อง ภาษาอังกฤษของไทยแพ้ลาว เด็กบ้านเราก็เครียดมากนะครับ ทั้งเรียนพิเศษอะไรสารพัด ให้เอ็นติด ทำไมภาษายังแพ้เพื่อนบ้านได้ อาจเป็นเพราะการไม่ค่อยใช้งาน
ถึงไม่พูดกับใครหากรักการอ่าน การฟังจริงๆ แล้ว ดีขึ้น แน่นอน
ภาษาอังกฤษเป็นพื้นฐานหลายๆอย่างที่เลี่ยงได้ยากในสังคมการทำงานปัจจุบัน ที่พบมาบาง บริษัท คุยกับลูกค้าเป็นไทย คุยกันเองเป็นไทย เวลาส่งอีเมล์คุยกันในองค์กร ซึ่งเยอะมาก หรืออีเมล์จากบริษัทแม่มา เป็นอังกฤษ หรือหลายครั้งต้องอ่านอะไรที่เป็นอังกฤษ และที่เห็นเพื่อนๆในการทำงานเช่นคู่มือผลิตภัณฑ์ เล่มหนาๆ ซึ่งไม่มีฉบับแปลเป็นไทย มันก็ได้ใช้แบบเลี่ยงไม่ได้
เคยคิดอยากทำบล็อกขนมไทยเป็นภาษาอังกฤษ แต่ก็ไม่ล่ะ ทำแบบนี้ล่ะ บล็อกนี้เป็นบล็อกทำเล่นๆ นานๆทีจะเข้ามาอับเดทอะไร ถ้าตั้งใจเขียนบล็อกสักบล็อกเป็นภาษาอังกฤษ อาจช่วยให้พัฒนาทักษะด้านการเขียนภาษาได้ บางบทความในบล็อกอื่น บางหน้ามีอารมณ์ ผมก็ทำเป็น 2 ภาษา
ผมยังเป็นประเภทแกรมม่าผิดๆ แต่อ่านรู้เรื่องหลายเนื้อหาไม่ต้องเปิดคำแปล อ่านได้หมด เพราะการอ่านวันละนิด มันทำให้เข้าใจ เราไม่ต้องอ่านวันละมากๆ วันละนิด ทุกวันนี้ผมก็ยังไม่หยุดอ่าน เพราะสิ่งที่ต้องการรู้บางเรื่อง ไม่อยากอ่านที่แปลแล้ว หรือ การเขียนใหม่ rewrite แต่อยากอ่านจากเจ้าของต้นทางจริงๆ
หรือกระทั่งการเขียนอีเมล์ติดต่อค้าขายกับต่างประเทศ เคยส่งของไป ปากีสถาน ลูกค้าภาษาอังกฤษก็ไม่ได้ดีไปกว่าเราแกรมม่าผิดๆ แต่คุยกันเข้าใจ เขาก็ซื้อของเรา แต่หากชีวิตไม่ได้ใช้งาน ทำสิ่งที่ตัวถนัดได้เงินเยอะแล้ว ไม่เปิดรับกับภาษาอื่น ไม่รู้เรื่อง ไม่อยากรู้ who's care?
ถึงไม่พูดกับใครหากรักการอ่าน การฟังจริงๆ แล้ว ดีขึ้น แน่นอน
ภาษาอังกฤษเป็นพื้นฐานหลายๆอย่างที่เลี่ยงได้ยากในสังคมการทำงานปัจจุบัน ที่พบมาบาง บริษัท คุยกับลูกค้าเป็นไทย คุยกันเองเป็นไทย เวลาส่งอีเมล์คุยกันในองค์กร ซึ่งเยอะมาก หรืออีเมล์จากบริษัทแม่มา เป็นอังกฤษ หรือหลายครั้งต้องอ่านอะไรที่เป็นอังกฤษ และที่เห็นเพื่อนๆในการทำงานเช่นคู่มือผลิตภัณฑ์ เล่มหนาๆ ซึ่งไม่มีฉบับแปลเป็นไทย มันก็ได้ใช้แบบเลี่ยงไม่ได้
 |
| ขนมไทย อยากเล่าเรื่อง ภาษาอังกฤษของไทยแพ้ลาว ก็อ่านและแปลสิ อ่านวันละนิด ไม่ต้องอ่านวันละเยอะๆเลย วันละ 5-10 บรรทัดยังได้ แล้วต่อไปคุณจะอ่านเพลินได้วันละหน้า วันละเป็นสิบหน้า โดยไม่ต้องเปิดหาคำแปลศัพท์เลย |
เคยคิดอยากทำบล็อกขนมไทยเป็นภาษาอังกฤษ แต่ก็ไม่ล่ะ ทำแบบนี้ล่ะ บล็อกนี้เป็นบล็อกทำเล่นๆ นานๆทีจะเข้ามาอับเดทอะไร ถ้าตั้งใจเขียนบล็อกสักบล็อกเป็นภาษาอังกฤษ อาจช่วยให้พัฒนาทักษะด้านการเขียนภาษาได้ บางบทความในบล็อกอื่น บางหน้ามีอารมณ์ ผมก็ทำเป็น 2 ภาษา
ผมยังเป็นประเภทแกรมม่าผิดๆ แต่อ่านรู้เรื่องหลายเนื้อหาไม่ต้องเปิดคำแปล อ่านได้หมด เพราะการอ่านวันละนิด มันทำให้เข้าใจ เราไม่ต้องอ่านวันละมากๆ วันละนิด ทุกวันนี้ผมก็ยังไม่หยุดอ่าน เพราะสิ่งที่ต้องการรู้บางเรื่อง ไม่อยากอ่านที่แปลแล้ว หรือ การเขียนใหม่ rewrite แต่อยากอ่านจากเจ้าของต้นทางจริงๆ
หรือกระทั่งการเขียนอีเมล์ติดต่อค้าขายกับต่างประเทศ เคยส่งของไป ปากีสถาน ลูกค้าภาษาอังกฤษก็ไม่ได้ดีไปกว่าเราแกรมม่าผิดๆ แต่คุยกันเข้าใจ เขาก็ซื้อของเรา แต่หากชีวิตไม่ได้ใช้งาน ทำสิ่งที่ตัวถนัดได้เงินเยอะแล้ว ไม่เปิดรับกับภาษาอื่น ไม่รู้เรื่อง ไม่อยากรู้ who's care?
